Prachtig herfstweer en hup even de stad in. Met Merel achterop de fiets, richting de Action (anders ging ze niet mee). Mevrouwtje moest natuurlijk haar zakgeld daar brengen. Wat is dat toch met de Action. Die aantrekkingskracht op kinderen.
Zodra je binnenkomt, wordt je overwelmd door een ietwat chemische lucht. Als robots lopen jonge grieten de vakken te vullen, die binnen een mum van tijd weer leeggegraaid worden. Een groepje jonge tieners dreutelen bij de schoolspulletjes. Merel is wat klein en bangig en blijft bescheiden wachten tot de roedel naar het volgende vak verschuift. Brutaal duwen een paar etterbakken haar opzij en drukken hun porums in de left overs van gummen, telefoonkabeltjes en agenda´s. Of zij daar ooit wat in zouden schrijven.
Een gat in de markt is dit concern. En ja, ik ga ook regelmatig voor de bijl. Helemaal met een dochter als student of is het meer student als dochter? Mijn oudste is weer even thuis. Na weken van missen is ze weer hier om het thuisfront te versterken. Het op kamers wonen heeft haar goed gedaan. Geen rekening wordt te laat betaald. Ze eet daar zowaar drie keer in de week gezond. De overige dagen worden gevuld met bezoekjes aan Domino's. Ze leeft op water en Karvan Cevitam, drinkt geen druppel alcohol, inhaleert de wietlucht van de buurvrouw en speelt ijverig in de avonduurtjes op haar ukelele. Niet een standaard student, maar ze is op de goede weg.
De universiteit heeft een stage geregeld in de buurt van haar ouderlijk huis. Dat hadden ze even niet vermeld. Net op kamers en dan opeens weer opgescheept worden met mam, stiefpap en het 'action' zusje. Na twee weken is mijn dochter weer dochter en is de student verdwenen. Haar slaapkamer is weer een bende, de was ligt op de grond en je kunt precies zien wat ze gegeten heeft. Geen Domino's in ieder geval.
's Ochtends om zes uur vertrekt ze richting bejaarde en stokoude dametjes die of zeuren of zingen. Bedlegerige heertjes in geruite pyjama jasjes en knokkelknieën. Hoe vreemd zal het zijn om ineens brosse mensjes te moeten helpen, terwijl je zelf nog in de kinderschoenen staat. Maar ze ging ervoor. Ze liet ze zeuren, ze veegde billen, ze waste oksels en alles met een lach, of iets wat op een lach leek. Het was nu of nooit: Action! De ene na de andere was aan de beurt en terwijl haar collega met oma even gezellig een peukje rookte en bij roddelde over de buurvrouw van de overkant, deed Esmay waar ze steeds beter in is geworden. Ze bleef rustig ademhalen.
Het is fijn haar weer thuis te hebben. Over een paar weken gaat haar trein weer richting Vlissingen. Ze mist haar thuis daar. En dat is goed. Het betekent dat ze haar weg heeft gevonden. Haar manier van leven, wat haar ligt. Wij snappen dat, alleen voor haar zusje is het moeilijk. Ze mist haar erg en geniet met volle teugen nu haar grote zus weer even thuis is. Ze zal er wel op hameren dat ze in de kerstvakantie bij haar zus wil gaan logeren, net als in de herfstvakantie.
Voor Merel is dit tripje het gat in de markt. Een zus die vlakbij het strand woont. Pizza eten en ´s avonds filmpje kijken met popcorn en andere lekkernijen en geen moeder die zeurt dat het bedtijd is. En met als klap op de vuurpijl: een van de grootste Actions van Nederland. Maar in haar hart weet ik zeker dat ze alle Actions van de wereld op zou willen geven, als haar zus weer thuis komt wonen. Zodat ons thuisfront weer op volle sterkte is.
