Toen ik van de week even binnen wipte bij Elsje Fiederelsje om polshoogte te nemen, was haar knietje al zodanig hersteld dat ze die avond het smalle trapje richting slaapkamer wilde gaan beklimmen. Of ze ooit naar beneden kon, was niet aan de orde. Haar eigen bedje, hoe heerlijk was dat. Met hoofdletters zei ze er ook bij dat het nu wel klaar was met al dat gefrunnik aan haar lichaam. Alles was ondertussen al onder het mes geweest en het enige wat ze nog wilde voelen waren de friemelende vingers van haar echtgenoot.
Maar een mens is een wonderlijk wezen en vooral onze Elsje. Want hoe ze ook haar best deed om fris en monter te blijven, de psyche is bij haar sterker dan het lichaam. Ze droomde al nachten van die broeder die een paar weken geleden met een katheter zijn weg aan het zoeken was in haar woeste oerwoud. De koele aanraking van de stethoscoop die vastgehouden werd door een goddelijk jonge arts in opleiding. En al die opwinding was niet goed voor Elsje. De gedachte dit allemaal te moeten missen deed haar hoofd tintelen en haar luchtpijp vernauwen. Mijn god, ze kreeg geen lucht door al die lekkernij. Het was adembenemend.
Zoals een echt EHBO’er betaamd, regelde de ongeruste echtgenoot een ambulance en voor ze het in de gaten had, lag ze weer verblindend in de schijnwerpers op de spoedeisende hulp. Kom maar op met die leuke broeders en een beetje O2. Toen er een kenau van een arts haar bloeddruk kwam opmeten vervlogen al haar dromen en werd de werkelijkheid waar. Ze moest blijven. Elsje Fiederelsje had zich niet aan haar belofte gehouden iedereen niet weer ongerust te maken. Familie en vrienden werden laat in de avond opgeschrikt door een whatsapp groep genaamd ‘Els heeft het benauwd'. Iedereen was klaarwakker en Elsje? Die lag prinsheerlijk in haar ziekenhuisbedje bij te komen met een fles zuurstof, wachtende op die ene leuke broeder.
Midden in de nacht werd ze opgeschrikt door angstaanjagend geschreeuw. `Kees! Kees! Kom hier!` Een oude demente man in de kamer ernaast was op zoek naar zijn onzichtbare vriend, die natuurlijk in geen velden en wegen te bekennen was. Een onheilspellend geluid volgde. Het bed van de buurvrouw hield het maar net onder haar gigantische gewicht. Een gegrom vulde de kamer. Zacht geknisper. Het leek verdories wel ´ Het Geluid` van Mattie en Wietze. Slaperige Elsje bungelde met haar benen over de bedrand. Doe maar gelijk mijn knieoefeningen, dacht ze geïrriteerd. Alsof er ratten aan het knagen waren, zo klonk het achter haar. Angstig draaide ze zich om en zag de buurvrouw als een gigantische dikke hamster haar wangen volproppen met Verkade Kaakjes. Alsof ze dagen niets te eten had gekregen smekte en smakte ze er op los. Liet een grote boer en liet zich grommend weer terug in haar krakende bed vallen.
Vier dagen moest Elsje blijven voordat ze genezen was van wat ik noem: het Sexy Dokter Syndroom. (symptomen: zweten, benauwdheid en veelvuldig met de ogen knipperen) Gelukkig kan ze weer rustig ademhalen en zich concentreren op haar knie oefeningen. Ze zal vast en zeker weer haar best doen het ziekenhuis te vermijden, maar mensen mocht u Elsje weer zien gaan zweten en zwaar ademen, tover dan gauw een rol Verkade Kaakjes uit uw tas en gegarandeerd, ze is gelijk genezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten