Het belletje staat op het tafeltje naast haar bed dat nu tijdelijk voor het raam in de woonkamer staat. Pantoffeltjes staan eronder geschoven. Elegant ligt ze in bed, duster netjes gedrapeerd, schemerlampje aan als de duisternis invalt. Nieuwsgierige voorbijgangers zullen vast en zeker teruglopen om deze schone dame nog eens te bekijken. Gerinkel en op een drafje komt de man des huizes aangehuppeld. Of hij iets voor haar kan betekenen. Kussentje opschudden, kopje thee en de afstandsbediening. Het huis is aan kant en de was hangt te drogen.
Deze bedlegerige freule zal zich heus niet gauw vervelen. Genoeg te babbelen, facebooken (zelfportretten schieten als paddestoelen uit de grond) en whatsappen (mijn telefoon is inmiddels vastgelopen). Alles uit handen moeten geven zal daarentegen best moeilijk zijn en wie binnenkort jarig is heeft pech. Je krijgt geen taart! Maar dit alles is voor een goed doel, want Elsje Fiederelsje moet nu iets onder de knie krijgen. Letterlijk en figuurlijk.
Alsof het een van haar eigen baksels is, gieten ze tegenwoordig gewoon een malletje vol en hupsakee je hebt een knieprothese. De operatie duurt even, maar dan heb je ook wat: veel pijn. Maar ja, daarvoor had ze dat ook al, dus het belletje rinkelt weer en een glaasje water met pijnmedicatie wordt aangereikt. Het slapen is wat lastiger, want haar normale stabiele zijligging mag nog niet, waardoor de ruimte in het eenpersoons bedje zo beperkt wordt dat manlief niet naast haar kan kruipen. Samen douchen kan gelukkig wel, want de zelfbouw buitendouche is de grote van de achtertuin en gelijk reden genoeg om elkaar na zo’n koude zomerbui even te verwennen. Met een kopje koffie natuurlijk. De rest moet nog even wachten.
Een moeder ( in alle vormen) die voor iedereen klaar staat. Niets is haar teveel. Van tietentaart tot tondeuse, van 4 kids naar 1. Dus geef haar die bel en rinkel maar lekker raak want
zij is een herstellende dame voor het raam.
En Elsje Fiederelsje is haar naam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten