Al zeven jaar hebben wij uw verjaardag overgeslagen. Niet dat wij deze belangrijke dag over wilde laten gaan, maar op dat piepkleine eilandje in de Middelandse Zee waar we toendertijd woonden zou u een vreemde eend in de bijt zijn geweest. Gelukkig nam uw collega een aantal weken later de honneurs waar. De beste man moest zich natuurlijk eerst bewijzen en deed duidelijk zijn best. Sokken vol en cadeautjes onder de kerstboom. We misten u wel, want uw aanwezigheid voelde aan als een lang gemist familielid en we keken altijd erg uit naar uw komst.
Trouw kwam u ieder jaar met de boot aan in de vissershaven van het dorpje waar we jaren gewoond hebben voordat wij naar Malta vertrokken. U en uw pieten gaven een leuk showtje weg op het kerkplein en ´s avonds was er een heuse pietendisco voor de wat oudere kinderen. Ik herinner me nog dat u ook weleens acte de presence kwam geven tijdens de disco, al was het wel met een stuk in uw kraag. U kwam wel. De flarden herinneringen van de striptease -achtige dans, uw tabbert die door de zaal ging en het stagediven zullen heus nog ergens in de catacomben van uw brein zitten.
Respect had ik voor de toeren die u uithaalde om de zakken met cadeautjes ongezien bij de kinderen af te geven. Uw hulpje zwarte piet, had zich een keer aan een touw vanaf het dak laten zakken en toen we een paar harde pijnlijke kreten hoorden, wisten we dat het niet helemaal goed was gegaan. Gelukkig waren alle pakjes nog heel. Dan die keer, dat er een aantal pakjes verloren waren. Uren hebben we in de voor en -achtertuin gezocht. De grote verrassing was echter dat we een aantal weken later nog een cadeautje vonden, al was deze niet meer eetbaar, het mocht de pret niet drukken.
Er was echter een teleurstelling, heel wat jaren geleden. U kwam met een tupperware bootje aan in Brouwershaven, een klein dorpje in Zeeland. Misschien dat u ziek was, of een dubbele afspraak had, maar uw lengte maakte het dat de mensen ervan overtuigd waren dat er een kabouter als plaatsvervanger was geregeld. De tabbert sleepte neertroostig over de grond en er werd regelmatig gestruikeld, maar er was ook geen straat te zien met die mijter over uw ogen. Misschien weet u daar niets van, maar uw management piet des te meer. Het was een koude, gure dag en iedereen op de kade kon wel een opwarmertje gebruiken, maar dat wil niet zeggen, dat er een hele fles jonge klare naar binnen gegoten hoefde te worden. Zo zielig drie keer op het gezicht vallen, maar daar was nog ietwat begrip voor op te brengen.
Dat plakje braaksel op een scheve baard was echter niet zo fris en het resultaat was dat het ene na het andere kind begon te spugen. Dit was dan ook wel de druppel en we gingen gauw huiswaarts. Ach, iedereen maakt weleens een misstap, hetzij u vergeven. Kinderen vergeten gelukkig snel, maar dit gevalletje maakte me wel aan het twijfelen.
De weken voor uw verjaardag liedjes oefenen en hele dagen kijken naar de club van, op televisie. Het allerleukste vond ik altijd, het schoentje- zetten- ritueel. Ik zong altijd voor het hele gezin, want mijn kinderen wilden wel altijd een cadeautje in hun schoen, maar zingen ho maar. ´s Avonds nog even gauw op de fiets naar Albert Heyn om winterpenen te halen. Mijn moeite werd altijd beloond, want in de weken voor pakjesavond begon het vet in mijn heupen en billen behoorlijk toe te nemen. Ik vroeg me wel altijd af waarom piet mijn winterpeen als enige niet meenam voor Amerigo, het paard.
We komen u dit jaar wel even begroeten in het centrum van Dordrecht. Ik zet zelf wel een schoentje voor die grote lutten neer. Het zingen doe ik wel mompelend binnenmonds. Hopelijk vergeet ik niet voor het slapen gaan de schoentjes te vullen. Vorig jaar was mijn jongste toch wel teleurgesteld dat deze leeg en weggeschopt aan de andere kant van de kamer lag. Had ze maar moeten zingen, toch.
Dit jaar hoop ik dat u ook wat extra aandacht geeft aan de gezinnen die het moeilijk hebben. Deze kinderen hebben het gewoon nodig. Zij die nog dromen hebben en hoopvol naar pakjesavond uitkijken. Teleurstellingen slopen een kind. Vergeet ook de zieke kinderen niet, kinderen die u zien als de grootste cliniclown ter wereld. Aan de volwassenen geeft u dit jaar maar een spel kaarten, kunnen ze lekker de zwarte piet aan elkaar uitspelen. Wij hopen dat uw collega eind december bij ons langs komt, maar zullen zeker aan u denken op pakjesavond en traditiegetrouw een borreltje op uw verjaardag drinken en we zingen dan voluit:
Sinterklaas kapoentje
gooi wat in mijn schoentje
gooi wat in zijn glaasje
dronken Sinterklaasje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten